تاریخچه قالب‌گیری تزریقی فلزی

قالب‌گیری تزریقی فلزی (MIM) فرآیندی است که در مقایسه با روش‌های قدیمی‌تر مانند آهنگری یا ریخته‌گری به تازگی توسعه یافته است.

اولین مطالعات دربارهٔ PIM (قالب‌گیری تزریقی پودر) به دههٔ 1920 میلادی بازمی‌گردد. این ایده اولین‌بار برای قطعات سرامیکی، به‌ویژه CIM (قالب‌گیری تزریقی سرامیک) توسعه داده شد. سپس، در طول جنگ جهانی دوم، نتایج این مطالعات بر روی پودرهای فلزی (Fe-Ni) به‌کار گرفته شد و اولین قطعات تولیدی با روش قالب‌گیری تزریقی فلزی ساخته شدند.

از دههٔ 1950 میلادی، در روسیه نیز فرآیندی مشابه توسعه یافت، اما فقط با پودرهای سرامیکی. از سال 1970، قالب‌گیری تزریقی فلزی (MIM) در ایالات متحده کاربردهای فزاینده‌ای در زمینه‌هایی پیدا کرد که قطعات با اشکال پیچیده و خواص بالا مورد نیاز بودند. MIM به یک فرآیند صنعتی تبدیل شد و این فرآیند به‌سرعت در ژاپن و در نهایت در اروپا، روسیه و چین نیز گسترش یافت.

صنعت MIM در ۸ سال گذشته (2011 تا 2018) رشد انفجاری‌ای داشته است، این رشد شامل کاربردهای بازار، محصولات، تجهیزات MIM، تولیدکنندگان قطعات MIM و همچنین کارخانه‌های پردازش قطعات MIM می‌شود که به این صنعت جان‌ماهی بخشیده است.

پیش‌بینی می‌شود که بازار قالب‌گیری تزریقی فلزی تا سال 2022 به 3.77 میلیارد دلار برسد. رشد این بازار را می‌توان به دلیل تقاضای رو به افزایش برای قطعات کوچک و پیچیده تولید شده با روش قالب‌گیری تزریقی فلزی از صنایع مختلف نهایی مانند الکتریکی و الکترونیکی، خودرو، پزشکی و ارتودنسی، صنعتی، محصولات مصرفی و سلاح‌های آتشی و دفاعی نسبت داد.

مطرح کردن محصولات جدید و گسترش فعالیت‌ها، راهبردهای اصلی توسعه‌ای بودند که توسط بازیگران اصلی فعال در بازار قالب‌گیری تزریقی فلزی اتخاذ شد. شرکت‌هایی مانند Indo-MIM (هند)، Dynacast International (ایالات متحده)، ARC Group Worldwide (ایالات متحده)، Smith Metal Products (ایالات متحده) و NetShape Technologies (ایالات متحده) از این راهبردها برای تقویت گستره محصولات و پایه مشتریان خود و همچنین کسب برتری رقابتی نسبت به همتایان خود در بازار استفاده کردند. این شرکت‌ها همچنین تمرکز خود را بر سرمایه‌گذاری در فعالیت‌های تحقیق و توسعه برای معرفی مواد جدید و مقرون به صرفه قرار داده‌اند تا بتوانند با نیازهای در حال تغییر مصرف‌کنندگان همراه باشند.